“Je eigen bedrijf verkopen. Een beetje onwerkelijk."

Dit is het verhaal van Onno Kaagman. Hij verkocht zijn bedrijf Medcon International.

‘Ik had een bedrijf in medische educatie op het gebied van hart- en vaatziekten waar wij wereldwijd programma’s voor verzorgden. Ik had vroeger toen ik klein was geen idee wat ik later wilde worden. Mijn vader zei ga iets in de techniek doen, dan heb je altijd werk. Toen ben ik uiteindelijk fysiotherapie gaan doen omdat een medisch vak mij wel leuk leek. Maar goed, dat heb ik maar anderhalf, twee jaar gedaan. Ondernemen zat niet bij mij in de familie. Nou ja, mijn opa had een onderneming maar die heb ik niet echt gekend. Verder in mijn familie zaten geen ondernemers.’

‘Ik begon eigenlijk eerst met een medisch beroep. En dat had ik eigenlijk na anderhalf à twee jaar wel gezien. Ik denk nou, dat ga ik niet de rest van mijn leven doen. En vervolgens ben ik een commerciële baan gaan zoeken. Van fysiotherapie naar de farmaceutische industrie was in die tijd een kleine stap. Dat heb ik toch wel lang gedaan. Misschien wel een beetje zoals een soort ondernemer en vanuit daar kwam in één keer de onrust om toch iets voor mezelf te gaan beginnen. Mijn drijfveer was eigenlijk, ik was toen 40 en had de 10 jaar daarvoor eigenlijk wel een hele mooie carrière gemaakt. Ik werkte in Amerika en was Global marketingmanager van een heel groot farmaceutisch bedrijf. Toen stond ik voor de keuze, ga ik als tegenzet nog 25, 26 jaar doorwerken en verder carrière maken, wat best wel lastig is. Of ga ik iets doen wat ik meer voor mezelf ga doen en mijn eigen toekomst in de hand heb.’

‘Toen wij naar Amerika verhuisden, zag ik daar dus de bedrijfstak die ik nu heb gedaan, in medical education - dat klinkt beter in het Engels. Dat was een bedrijfstak in Amerika waarin bedrijven inhoudelijk bezig waren met het vak, met marketing en daarnaast ook nog met de logistiek van het organiseren. Het was echt een bedrijfstak die in Europa en in Nederland niet echt bestond. En ik dacht van hé, dat zijn allemaal dingen die ik ook kan. Ik ben goed in marketing, ik heb verstand van medische dingen en daarnaast vind ik het ook nog leuk om iets te organiseren. Dus vanaf daar dacht ik, dat bestaat niet in Europa dus waarom ga ik niet als ik uit Amerika kom voor mezelf beginnen? Het belangrijkste was dat ik onafhankelijk was. Ik kon de dingen doen waarvan ik vond dat ik er goed in was en ik kon de dingen doen die ik leuk vond. Daarnaast. Er zaten alle prikkels bij die ik leuk vond. Netwerken, ik had een enorm netwerk aan medische experts. Vakinhoudelijk was het leuk. Dat was eigenlijk mijn belangrijkste drijfveer In het begin.’

‘Ik was het meest trots op het feit dat ik toch eigenlijk wel in staat was om met niets te beginnen en toch je eerste opdrachten te krijgen. Om te laten zien dat je zelf je eigen bedrijf kunt runnen. We zijn teruggegaan met een gezin met 3 kleine kinderen – de jongste was een half jaar oud. Mijn vrouw ondersteunde mij heel goed. Ik heb een visitekaartje laten maken met daarop general manager en ik ben gewoon bedrijven gaan bellen dat ze dingen beter konden doen. Ik was verantwoordelijk voor een geneesmiddel wereldwijd en toen we terugkwamen heb ik m’n grote concurrent gebeld – die zat in Parijs – en die heb ik overtuigd dat die dingen beter kon doen. Dat we nog eens een keer moesten praten. En dat is gelukt.’

‘Als ondernemer moet je niet te snel te groot willen worden. Als je begint moet je bescheiden zijn en niet gelijk investeren in dure auto's, grote kantoren, veel mensen. Eerst klein beginnen en vanuit daar doorbouwen. Ik denk dat ik de manier waarop ik het heb gedaan, dat ik daar blij mee ben. Ik had misschien eerder willen beginnen voor mezelf. Mijn vrouw was mijn grootste klankbord. Mijn grootste steun. Waarmee ik alles aan de keukentafel iedere avond besprak. Ik zat het toen voor mezelf te bekijken. Een goedlopend bedrijf. Ik wil doorgroeien. Maar (vanwege corona) best wel beperkt omdat je personeel thuis zit. En de markt heeft heel veel kansen. Dan loop je toch tegen het punt aan dat je denkt: Hier moet iets gebeuren. Ik vond het wel een lastig besluit. Het is toch iets wat je hebt opgebouwd. Dat ga je dan toch met de grote boze mensenwereld delen en die gaan dan heel anders tegen jouw bedrijf aankijken dan dat je zelf doet. Dat is best spannend.’

‘Ik heb het toen eigenlijk heel klein gehouden. Voornamelijk binnen het gezin gehouden. Met twee zoons die ook alle twee interesse hebben op dit vakgebied, hebben we eigenlijk gekeken van nou, is dit een scenario? Kunnen we het doen? Is dit de tijd? En zijn we wat adviezen gaan zoeken bij verschillende bedrijven. En we zijn gewoon gaan oriënteren. Vergelijkbare bedrijven, hoe zijn die verkocht? Kunnen we daarvan leren? Het is een beetje een onwerkelijk proces. Met ziel en zaligheid heb je je bedrijf opgebouwd. En in één keer ga je er heel zakelijk tegenaan kijken, op een hele andere manier. Dat is een vreemde ervaring. Je gaat natuurlijk eerst met bedrijven praten. Je krijgt allemaal voorlichting. Mooie presentaties. Het hele proces dat je uitgewerkt krijgt. Alle stappen die doorlopen moeten worden. Dan heb je je eigen gedachten erbij, dat kan korter, kan sneller. En dat blijkt in de praktijk toch behoorlijk anders te zijn.’

‘Ik had al voordat ze begonnen een potentiële koper In het vizier. Ik was er eigenlijk van overtuigd - die zijn marktleider op het gebied van mijn terrein - dat zij ons zouden kopen en ze waren ook geïnteresseerd. We hebben ook gesprekken met elkaar gehad. Dat was al na twee maanden. Dus ik denk, nou, het gaat gewoon gebeuren. Binnen twee maanden is het verkocht. Uiteindelijk ketste het af. Dat was voor mij een enorme teleurstelling. Ik dacht, dat is het einde. Niemand is geïnteresseerd. Na een paar maanden bleek dat toch wel mee te vallen en dat er meer bedrijven geïnteresseerd waren. Maar het is heel vreemd om te kijken of er andere partijen zijn geïnteresseerd in het bedrijf dat ik heb opgebouwd. Dat is best wel heel gek om voor te stellen.’

‘Als er een manier was om eerder te begrijpen wat er nodig was bij een verkoop, dan had ik mij waarschijnlijk wel eerder en anders voorbereid. Dat klinkt heel vaag, maar de dingen die gevraagd worden in het maken van zo’n memorandum en het samenstellen van je cijfers dat is de eerste keer dat ik er op die manier over na ben gaan denken op het moment dat we met deze verkoop bezig waren. Als ik had geweten wat belangrijk was dan had ik het wellicht misschien een paar jaar eerder gedaan en dan had ik mij er speciaal op ingericht.’

‘Mijn eigen levensles is eigenlijk dat je de dingen moet doen – en dat zeg ik ook tegen mijn kinderen – die je leuk vindt en waar je goed in bent. En waar een markt voor is. Dat zijn natuurlijk hele simpele marketinglessen. Ik heb ook gezegd, ga nooit doen wat ik doe. Jullie hebben andere kennis en vaardigheden. Als ik terugkijk had ik dingen misschien sneller kunnen doen. Misschien eerder bepaalde besluiten kunnen nemen. Aan de andere kant, het is gelopen zoals het is gelopen en niet zonder succes. Dus misschien heb ik het goed gedaan.’

‘Ik denk dat ik redelijk tevreden kan zijn. Ik heb hard gewerkt en ook over de laatste 20 jaar heb ik wel eens gezegd, we hebben geen makkelijk jaar gehad. Ieder jaar is er wel iets gebeurd en het ondernemen is nog hartstikke leuk. Ik mis het nog niet want ik voel me nog steeds ondernemer. Dat blijf ik ook doen. Ik denk dat ik blij kan zijn met wat we gedaan hebben. Onze ambitie was altijd, toen we begonnen, we willen een steen verleggen. We willen met iets beginnen en iets neer hebben gezet. Met wat we nu hebben gedaan, kan ik zeggen dat we een steen hebben verlegd. We zijn iets gestart dat er niet was. En we hebben iets verkocht dat een mooi bedrijf is, waar ik nog een paar jaar mee door kan gaan. Daar zijn we wel trots op.’